نحوه مدیریت پرستاری و رابطه آن بافرسودگی شغلی درپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گلستان

مقدمه: عملکرد موفقیت آمیز هر بیمارستان به نحوه مدیریت و استفاده بهینه از منابع موجود و به ویژه نیروی انسانی پرستار بستگی دارد که تحت تاثیرعوامل مختلف ازجمله فرسودگی شغلی می باشند. فرسودگی شغلی منجر به افزایش موارد غیبت،کاهش انرژی و کار آیی نیروی انسانی می شود. مدیران و تصمیم گیران حوزه نیروی انسانی پرستاری باید تلاشی نظامند  برای به حداقل رساندن این تاثیرات سوء بکار بندند. این تحقیق با هدف تعیین رابطه نحوه مدیریت سر پرستاران با فرسودگی شغلی درپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گلستان طراحی و اجرا شده است. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که روی277 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشکاه علوم پزشکی گلستان که به صورت نمونه گیری سهمیه ای تصادفی درسال 84 انجام شد. ابزار تحقیق در خصوص نحوه مدیریت، شامل وظایف برنامه ریزی، سازماندهی، کنترل و نظارت، هدایت و رهبری، انگیزش، مشارکت کارکنان، تشویق و تنبیه و ابزار سنجش فرسودگی شغلی نیز پرسشنامه استاندارد مسلاچ M. B. I)) شامل ابعاد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی بود. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS  وآزمون های آماری مربع کای، آمار توصیفی، آزمون مان ویتنی در سطح معنی داری p<0/05  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج : دامنه سنی پرستاران بین 25تا 45 سال بوده که 95 نفر مرد و 177 نفر زن (60 نفر مجرد و 206 نفر متاهل) بودند  همچنین 5/5 درصد از پرستاران نحوه مدیریت سرپرستاران خود را کاملا"مطلوب، 5/51 درصد نسبتا" مطلوب و 7/0 درصد کاملا" نامطلوب می دانند. از نظر فرسودگی شغلی نیز 8/43 درصد نمونه ها، بالاترین سطح فرسودگی عاطفی را نشان دادند. علاوه بر این آزمون های آماری نشان داد که نحوه مدیریت با فرسودگی عاطفی و فرسودگی مسخ شخصیت، از نظر شدت و فراوانی دارای رابطه معنی داری می باشند. ( P<0.05).  نتیجه گیری: نحوه مدیریت نسبتا" مطلوب مدیران پرستاری ، نوید دهنده ارایه خدمات با کیفیت مطلوب تر است. وجود ارتباط بین نحوه مدیریت و فرسودگی شغلی پرستاران، توجه هر چه بیشتر مدیران به پرسنل و استفاده از شیوه های علمی مدیریت را می طلبد.